پژوهش یک امر عمومی است و باید به فرهنگ تبدیل شود
تاریخ انتشار: ۲۳ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۶۱۲۳۴۵
به گزارش خبرگزاری صداوسیما ، حسن بنیانیان عضو ستاد اجرایی نقشه مهندسی فرهنگی در شورای عالی انقلاب اسلامی و فرهنگی با حضور در برنامه صبح و گفتگو رادیو ، به تشریح مقوله نقشه مهندسی فرهنگی در جامعه پرداخت . با سوال : آقای دکتر ما در کنار نقشه مهندسی فرهنگی نقش جامع علمی هم در شورای عالی انقلاب فرهنگی داریم، بفرمایید که بر اساس اهداف این نقشه جامع، قرار است که در حوزه علم و فناوری و در حوزه پژوهش به چه نقطه ای برسیم و الان در کجای این مسیر قرار داریم؟ بنیانیان : اگر اجازه بدید من یک نکته کلیدی رو یکمی باز کنم وقتی جامعه پیشرفت می کند و تخصص ها شکل می گیرد هر کدوم از افراد جامعه تخصصی را با عمق بیشتری پیدا می کند اما یک آسیبی در کنار ان ممکن است اتفاق بی افتد ، که همه چیز را میفهمم ، در حالی که شما وقتی همه انرژی تو میگذارید که در فیزیک یا در شیمی یا در علم دیگری عمق پیدا کنی اطلاعات دیگه ای از عرصه های علمی کم می‌شود و شما نیازمند این هستید که در تصمیم گیری های مهم زندگی از علم انها نیز بهره جویی، بنابراین امر پژوهش مخصوص دانشگاه ها نیست ، و هر عزیزی که تصمیمات مهم می گیرد و به عنوان مدیر در هر بخشی که دولتی و مردمی که تصمیمات شیک جمع زیادی از مردم و منابع کشور را درگیر خودش میکند این حتماً باید با یک نگاه علمی و پژوهشی و تحقیقات و با کمک گرفتن از بقیه رشته ها این تصمیم را اتخاذ می کند ، بنابراین پژوهش یک امر عمومی است باید تبدیل شود به یک فرهنگ و همه افراد عادت بکنند که در عرصه هایی که دانش ندارند از دیگران کمک بگیرند این فرهنگ عمومی هنوز متاسفانه در جامعه ما شکل نگرفته است خیلی بابتش داریم هزینه میدیم به خصوص و قتیکه فرد یک تخصص عمیقی پیدا میکند و جامعه خیلی بهش احترام میز گذارد، به عنوان صاحب نظر این علم بیشتر در معرض قرار می گیرد، که در عرصه هایی هم که تخصص ندارد با همان علم اجمالی و تجربه محدود خودش تصمیم گیری کند دیگر به فکر این نبود تجربه محدود ببینید مثلاً فردی که فوق تخصص جراحی مغز را دارد همه لحظه هاش درگیر مسئله می شود و بعضی وقت ها یک ماشین ساده را نمی تواند پنچری ش را بگیرد ، طبیعی هم هست نباید ازش توقع کنیم اون فقط درگیر این بوده است که پشت رانندگی هم به علمش فکر کند درگیری علمی داشته باشد ، اینکه ما باید هر چقدر سطح علمی میره بالا، تواضع علمی برود بالا و با همفکری با دیگران بهره بگیریم ، الان آنچه که ما در مدیریت مشاهده می کنیم این که برای هر مدیری بر اساس مطالعات علمی در حد مدیر کل ،وزیر ، معاون وزیر می دهند و یکی دوتا مشاور هرکی بالاتر شد تعداد آن بیشتر می شود در کنار خودشون داشته باشد این عزیزان مشاور هم که انتخاب می کنند هم رشته خودشون انتخاب می کنند که بتوانند باهاش زبان مشترک داشته باشند و هر چه می گویند مشاور که هم رشته خودشان است تایید کند ، یا برود تکمیلش کند این اشکالی که ما الان در خیلی جاها می بینیم خیلی جاها اون کسی که از علمش هم تعریف میکند حالا بنابراین سند علمی کشور یک بخشی از فرهنگ سازی پژوهش و تحقیق به همین معنا که گفتم پژوهش و فراگیر کنند در جامعه یک بخشی از آن پژوهش های تخصصی که در هر بخش باید صورت بگیرد تا ما به یک تعادل در تحقیقات برسیم ما در بعضی از مسائل بسیار پیشرفت کرده ایم در بعضی از مسائل دچار عقب افتادگی، این پیشرفت خیلی وسیع در چند رشته و عقب افتادگی در بعضی از رشته ها خودش موانعی را در رابطه با توسعه کشور ایجاد میکند ، به عنوان مثال ، مادر مسئله پزشکی دنیا جزء ۳ تا 4 تایی اول هستیم در لحاظ علم پزشکی و تخصصی و تخصص پزشکان ، اما در مدیریت بیمارستان مدیریت پرستاری اصطلاحی که خودشان به کار میبرند هتلینگ بیمارستان بسیار ضعیف است ، نمیتونیم بدون ظرفیت برای جذب توریست از خارج یا برای درمان بیایند استفاده کنیم ، وقتی پزشک ایرانی گاهی به مریض می گوید من آلمان هم هستم بیا تا آلمان من اونجا خوبت کنم میگه خوب همین جا عملم کن میگه نه اینجا هتلینگ خوب نیست پرستاری کامل نیست و شما بیمار ، به یک نحوی است که باید بیاید اونجا که بقیه هم تکمیل باشند عمل شویید .
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۱۲۳۴۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
علم گرفتار سانسور و تبعیض رسانه‌ای/ وقتی اسمی از دانشمندان آسیایی و آفریقایی به میان نمی‌آید
به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز؛ چندی پیش یک دانشمند چینی از خدمات شهروندی و اداره مهاجرت آمریکا درخواست کرد تا اقامت دائمی دریافت کند؛ با این فکر که شانس بیشتری در تحقیقات خواهد داشت. او یک زیست‌شناس ماهر است و همانطور که در ویزای نخبگان آمریکایی (EB-1A) تصور می‌کرد مقالات خبری در رسانه‌های برتر از جمله نیویورک تایمز که تحقیقات او را پوشش می‌دهد، «توانایی خارق‌العاده» او را در علوم نشان می‌دهد. اما زمانی که افسران مهاجرت درخواست او را رد کردند، متوجه شدند که نام او در هیچ خبر و گزارش رسانه‌ای نیامده است. در واقع پوشش خبری مقاله‌ای که او جزو نویسندگان بود، مستقیما سهم عمده او را در این کار نادیده گرفته بود. این در حالی بود که او زمان بسیار زیادی را برای این پروژه تحقیقاتی وقف کرده بود و حتی ایده آن را خودش در دوره دکتری خود داده بود.
این موضوع باعث شد که چند محقق کنجکاو شوند که چه چیزی بر تصمیمات روزنامه‌نگاران و خبرنگاران تاثیر می‌گذارد که نام کدام محقق را در داستان‌های خبری خود بیاورند. این در حالی است که رسانه‌های خبری نقش کلیدی در انتشار یافته‌های علمی جدید به عموم مردم دارند. از سوی دیگر، پوشش یک مطالعه خاص برای تیم تحقیقاتی و موسسات آنها اعتبار به همراه دارد و سپس عمق و کیفیت پوشش، درک عمومی را از اینکه چه کسی علم خوب انجام می‌دهد، شکل می‌دهد. گاهی حتی پوشش خبری می‌تواند بر مشاغل فردی نیز تاثیرگذار باشد.
هویت اجتماعی دانشمندانآیا هویت اجتماعی دانشمندان مانند قومیت یا نژاد نقشی در پوشش خبری دستاوردهای علمی آنها دارد؟ پاسخ به این سوال ساده نیست. از یک سو، با توجه به حضور کم اقلیت‌ها در رسانه‌های جریان اصلی آمریکا، ممکن است تعصب نژادی وجود داشته باشد. از سوی دیگر، روزنامه‌نگاری علمی به دلیل استاندارد بالای گزارش عینی خود شناخته شده است. از این رو محققان تصمیم گرفتند این سوال را به صورت سیستماتیک با استفاده از داده‌های مشاهده‌ای در مقیاس بزرگ بررسی کنند.
کمترین پوشش رسانهایمحققان 223 هزار و 587 خبر از 288 رسانه آمریکا را از وبسایت Altmetric.com تجزیه و تحلیل کردند. این وسایت پست‌ای آنلاین را درباره مقالات تحقیقاتی رصد میکند. اخبار منتشر شده از سال 2011 تا 2019 تعداد 100 هزار و 486 مقاله علمی را پوشش داده است. محققان برای هر مقاله، روی نویسندگانی متمرکز شدند که بیشترین شانس ذکر شدن نامشان را داشتند: اولین نویسنده، آخرین نویسنده و سایر نویسندگان. آنها محاسبه کردند که نویسندگان هر چند وقت یک بار نامشان در مقالات خبری ذکر شده است. سپس از یک الگوریتم برای استنتاج قومیت نویسندگان استفاده کردند و متوجه شدند که روزنامه‌نگاران گاهی اوقات به قومیت آنها برای ذکر نامشان در پوشش خبری تکیه می‌کنند. به طور مثال، مشخص شد که نویسندگانی با نام‌های انگلیسی مانند «جان براون» یا «امیلی تیلور» بیشتر از بقیه در رسانه‌ها ذکر شده‌اند. آنها همچنین 9 گروه قومیتی بزرگ را با هم مقایسه کردند.
محققان دریافتند که شانس دیده شدن نویسنده اول مقاله در یک خبر 40 درصد است. با این حال، احتمال ذکر نام نویسندگانی از اقلیت کمتر در مقایسه با نویسندگانی که نام انگلیسی دارند، به طور قابل توجهی کمتر بود. این تفاوت برای نویسندگانی با نام‌های آسیای شرقی و آفریقایی بارزتر بود. آنها به طور متوسط 15 درصد کمتر در رسانه‌های علمی آمریکا در مقایسه با کسانی که نام انگلیسی داشتند، ذکر یا نقل شده بودند.
این ارتباط حتی پس از در نظر گرفتن عواملی مانند موقعیت جغرافیایی، وضعیت نویسنده متناظر، موقعیت نویسنده، رتبه وابستگی، اعتبار نویسنده، موضوعات تحقیق، تأثیر مجله و طول داستان ثابت است.
و نابرابری بین انواع مختلف رسانه‌ها، از جمله ناشران بیانیه‌های مطبوعاتی، اخبار عمومی و آنهایی که محتوای متمرکز بر علم و فناوری دارند، وجود دارد.
عوامل عملی و انتخاب زبانمحققان می‌گویند: اول و مهم‌تر از همه، عدم حضور دانشمندان با نام‌های آسیای شرقی و آفریقا ممکن است به دلیل چالش‌های عملگرایانه‌ای باشد که روزنامه‌نگاران مستقر در آمریکا در مصاحبه با آنها مواجه هستند. عواملی مانند تفاوت منطقه زمانی برای محققان مستقر در خارج از کشور و تسلط واقعی یا درک شده انگلیسی می‌تواند نقش داشته باشد، زیرا یک روزنامه‌نگار در مهلت مقرر باید خبرش را آماده کند.
ما این عوامل را با تمرکز بر محققان وابسته به موسسات آمریکایی جدا کردیم. در میان محققان مستقر در آمریکا، مشکلات عملگرایانه باید به حداقل برسد، زیرا آنها در همان منطقه جغرافیایی روزنامه‌نگاران هستند و احتمالاً به زبان انگلیسی، حداقل در نوشتن، مهارت دارند. علاوه بر این، با توجه به اینکه توجه رسانه‌ها به طور فزاینده‌ای توسط مؤسسات آمریکا ارزش قائل می‌شود، احتمالاً این دانشمندان به همان اندازه به درخواست‌های مصاحبه روزنامه‌نگاران پاسخ خواهند داد.
حتی زمانی که محققان فقط مؤسسات آمریکا را مد نظر گرفتند، تفاوت‌های قابل توجهی در ذکر و نقل قول برای نویسندگان غیر انگلیسی یافتند؛ به‌ویژه، نویسندگانی با نام‌های آسیای شرقی و آفریقایی در مقایسه با همتایان خود با نام انگلیسی، چهار تا پنج درصد کاهش در نرخ ذکر را تجربه می‌کنند. این نتیجه نشان می‌دهد که در حالی که ملاحظات عملگرایانه می‌توانند برخی نابرابری‌ها را توضیح دهند، اما همه آنها را در نظر نمی‌گیرند.
محققان همچنین دریافتند که روزنامه‌نگاران همچنین تمایل بیشتری به جایگزینی وابستگی‌های سازمانی به جای دانشمندان با نام‌های آفریقایی و آسیای شرقی دارند؛ به عنوان مثال، ذکر دانشگاه میشیگان برای آنها معتبرتر از ذکر دانشگاه های دیگر است. این اثر جایگزینی نهاد، بر یک سوگیری بالقوه در بازنمایی رسانه‌ای تأکید میکند، جایی که ممکن است دانشمندان با نام‌های قومیتی اقلیت کمتر معتبر یا مستحق شناسایی رسمی تلقی شوند.
چرا برابری در گفتمان علم اهمیت دارد؟بخشی از عمق پوشش اخبار علمی بستگی به این دارد که چگونه محققان به طور کامل و دقیق در خبرها به تصویر کشیده شوند، از جمله اینکه آیا دانشمندان با نام ذکر شده‌اند یا خیر و تا چه حد سهم آنها از طریق نقل قول برجسته می‌شود. همانطور که علم به طور فزاینده‌ای جهانی می‌شود و زبان انگلیسی به عنوان زبان اصلی آن است، مطالعه ما اهمیت نمایندگی عادلانه را در شکل دادن به گفتمان عمومی و پرورش تنوع در جامعه علمی برجسته میکند.
محققان می‌گویند که تفاوت‌ها در مرحله اولیه انتشار علم، زمانی که روزنامه‌نگاران در حال انتخاب مقالات تحقیقاتی برای گزارش هستند، بیشتر باشد. درک این تفاوت‌ها به دلیل چندین دهه یا حتی قرن‌ها تعصب ریشه‌دار در کل خط تولید علم، از جمله اینکه چه کسی بودجه تحقیقاتی را دریافت میکند، چه کسی در مجلات برتر منتشر می‌شود و چه کسی در خود نیروی کار علمی نمایندگی میکند، پیچیده است.
روزنامه‌نگاران از مرحله بعدی فرآیندی را انتخاب می‌کنند که تعدادی نابرابری در درون آن وجود دارد. بنابراین، پرداختن به نابرابری‌ها در نمایندگی رسانه‌ای دانشمندان تنها یک راه برای تقویت فراگیری و برابری در علم است. اما این گامی در جهت به اشتراک‌گذاری دانش علمی با مردم به روشی عادلانه‌تر است.
انتهای پیام/
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»